In WO1 leerde hij als krijgsgevangene Marcel Bouraine en Max le Verrier kennen, met wie hij een levenslange vriendschap sloot en als leerling van James Vibert met hen de Hogeschool der Kunsten in Genève doorliep.
Hij werkte o.a. ook onder de namen Fayral, Laurel en Pierre Laurel en wint verschillend prijzen en medailles.
Zijn beelden liet hij in Parijs uitvoeren bij de gieterijen van Max le Verrier, Susse Frères, Etling en bij de Oostenrijkse gieterij van Goldscheider.
Maakte vooral beelden (zijn stijl ligt tegen die van Demètre Chiparus aan) en lampen en andere decoratieve objecten in terra cotta, pâte de verre, zink, hout, albast, smeedijzer brons en ivoor.
Exposities op de Exposition Internationale Des Arts Décoratifs Et Industriels Modernes in 1925.
Na WO2 was hij schilder op de Place du Tertre in Parijs.