Oorsprong en vroege gebruik
Oudheid: Het gebruik van zegels (vooral met klei of was) gaat terug tot de Mesopotamiërs en Egyptenaren, die zegelringen en rolzegels gebruikten om eigendom of identiteit te markeren.
Middeleeuwen: In Europa werd het lakzegel (met was) standaard bij officiële documenten. Het zegel garandeerde authenticiteit en geheimhouding. Alleen de eigenaar van het stempel kon het zegel aanbrengen.
Renaissance tot 18e eeuw:
Lakstempels werden persoonlijke emblemen: adellijke wapens, initialen, of allegorische symbolen.
De handvatten werden vaak kunstig gemaakt in zilver, ivoor, of edelsteen; de stempel zelf in brons of staal gegraveerd.
In de 17e–18e eeuw groeide het gebruik van privé-zegels ook bij de burgerij, als teken van status en verfijning.
19e eeuw – Romantiek en symboliek:
Lakzegels werden populair in de briefcultuur. Brieven met rode of gouden waszegels waren een uitdrukking van persoonlijke stijl, geheimhouding en emotie.
De handvatten kregen decoratieve vormen (dieren, mythologische figuren, bloemenmotieven) en werden kunstobjecten op zich.
Symbolische zegelafbeeldingen (zoals handen, harten, motto’s) waren geliefd bij de romantische elite.
Rond 1900 – Art nouveau / verzamelobject
In de fin de siècle-periode werden lakstempels echte kunstvoorwerpen: ontworpen door kunstenaars in Art Nouveau-stijl, met sierlijke lijnen en natuurmotieven.Materialen als brons, email, glas of edelsteen maakten van het stempel een klein sculptuurtje.
